Oké, ik had mezelf dus echt voorgenomen om niet, maar dan ook echt niet over Corona te bloggen. Want eerlijk is eerlijk; je leest en hoort al zoveel over dit onderwerp dat het juist fijn is om af en toe even ergens anders aan te denken. Toch?
En nu moet me toch iets van het hart. Sinds de aller eerste maatregelen rondom Corona werden getroffen werk ik vanuit huis. En dat is inmiddels dus al een aantal weken. Riep ik de eerste week nog heel hard dat het voor mij niks uitmaakte, want ik kan ALLES vanuit huis doen… Gingen de week erna de scholen dicht. Oeps, dan blijkt een fulltime baan helemaal geen goede combi te zijn met het fulltime moederschap. En toen manlief ook nog eens ziek werd, was het helemáál goochelen.
“Mama ik ben klaaahaaar”
Maar goed, daar wilde ik dus allemaal helemaal niet over bloggen. Want iedereen zit in hetzelfde schuitje en we hebben er maar mee te dealen. En het moet gezegd; de kids ‘doen’ het super! Ze spelen lekker met elkaar en ach, die keren dat ze per ongeluk het kantoor binnen kwamen lopen of “mama, ik ben klaaaahaaar” riepen terwijl ik aan de telefoon was met een collega en/ of kandidaat zijn slechts op twee handen te tellen. Sterker nog; ik heb nog nooit eerder zulke leuke, bijzondere gesprekken gevoerd met kandidaten voor mijn vacatures als nu. Ik begin elk gesprek met “mocht je iets horen, ik ben vanuit huis aan de slag en zowel de katten als de kinderen vinden dat erg gezellig”. En dat levert steevast reacties op als “hier hetzelfde, ik zit momenteel in de slaapkamer en duim dat de kinderen zich even vermaken het komende halfuur”.
Workout in de badkamer terwijl de kids in bad zaten…
Maar… Ook hier wilde ik helemaal niet over bloggen. Waar dan wel over? Over de
hoeveelheid mijlpalen die ik de afgelopen tijd heb meegemaakt. Situaties waarvan ik nooit gedacht had dat ik er in verzeild zou raken: sollicitatiegesprekken via videobellen met twee(!) katten op schoot. De kinderen aan hun schoolwerk zetten en ondertussen zelf searchen naar kandidaten. Een heus kantoor gemaakt in de tuin omdat dat het meest rustige plekje in en om huis was. Workout doen in de badkamer terwijl de kids in bad zaten en ik toch écht even wilde sporten. Wat voor maaltijd dan ook voorbereiden terwijl ik ondertussen in een conference call zat. Videobellen met opdrachtgevers en ze dan de collectie varkentjes laten zien die we (dankzij de oma van manlief) op zolder hebben staan. De meest persoonlijke gesprekken ooit voeren met kandidaten, omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Mijn allereerste starter bij de Technische Dienst van Van Geloven vieren in Corona-tijd.
En wat ik vooral zo gaaf vind; we doen het allemaal gewoon. We worden steeds meer flexibel en weten ons aan te passen aan de situatie. Precies de dingen die ik er in wil houden als deze Corona-tijd voorbij is. Er kan zóveel op zóveel manieren. En soms op zóveel afstand. Hoe tof is dat?
Heb jij ook in je pyjama conference calls gevolgd?
Al mijn bijzondere situaties waarvan ik dacht er nooit in verzeild te raken: hartstikke leuk natuurlijk. Maar… We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en ik ben dus heel erg benieuwd naar jouw mijlpalen. Eerste keren. Momenten die je zonder Corona waarschijnlijk écht niet had beleefd. Herken je bovenstaande situaties? Heb je ook in pyjama conference calls gevolgd? Kinderen achter de TV gezet om even rustig te kunnen bellen? Laat het me weten, ik ben zó benieuwd!
4C Recruitment 
Gepubliceerd door